« اباتراب » لقب مردی است که دیگر از او در تاریخ تکرار نمی شود . مردی که همانندش فقط یک نفر از دوازده قرن پیش مانده است . مردی که اسطوره ی رشادت و جنگاوری ، قدرت و شهامت بود و در عین حال مهربانی و عطوفت و لطافت روح . مردی که در اخلاص بر سر نماز یگانه بود و عشق و ترسش از یکتای گیتا آفرین او را که نماد تقوا و پاکی بود از حال می برد . گواه اخلاصش تیر دردناکی بود بر پایش که جز در هنگام نماز نتوانستند از پایش بیرون کشند زیرا فقط در آن زمان بود که جسمش جسم خالی بود . خالی از روح ! گویی روحش در عالم غیب سیر می کرد . کسی که جز برای خدا نفس نمی کشید . پرورده دست بی همتایی چون محمد مصطفی (ص) ! سرور غیرتمندان و اسوه ی زندگی مردان و زنان با ایمان . مرامش زبانزد تمام عالم است و پناه بی نوایان بی پناه . به خدا که هنوز هم محرم اسرار و مرهم درد دردمندان است . دست نوازشش را از سر یتیمان کوتاه نکرده است و شفیع مریدان و یاورانش است . مردی که بی مرز زمان در زمان زندگی می کرد و هنوز هم بهترین اسوه است برای آنان که می خواهند مرد باشند . در عدالت از هیچ قدر قدرتی جز یگانه ی بالا سر ابایی نداشت . همچنان زنده است و در پوستی دیگر که ما توان دیدارش را نداریم . 

الهی به بخشش و بزرگی ات ما را در گردان وی نام نویسی کن . از نام های اول ! به گوشش برسان که یارانی دارد که حاضرند تا بیش از جانشان را فدای وی کنند . اولین کسانی هستیم که بانگ الله اکبرش را به گوش جان می شنویم و لبیکش می گوییم . خدایا ما را در این بند خطیر تنها وا منه و تنها بازمانده ی نبوت و امامت و دیانت و خداپرستی را از ما دریغ مفرما که به او محتاجیم .

خدایا رستاخیزمان را به واسطه ی پشتیبانی او آسان بفرما و ما را در احیای سیره ی علی (ع) حمایت نما که ما زنده داران سیره ی آل علی هستیم تا قیام قیامت !

درود می فرستیم ، درود تو را بر محمد مصطفی و علی و زهرا و خاندان پاکشان تا قائم آلشان !